Historie
Het begin, op de zandkop
Op 17 augustus 1934 wordt de vereniging officieel bij de bond ingeschreven. Pier Cuijper is de eerste voorzitter. Er wordt op zondags gevoetbald. Als voetballocatie word de zandkop gekozen. Eerder werd er ook gevoetbald. Een locatie waar vroeger veel gevoetbald werd was op het land van Gabe van Dijk. Het stuk land lag achter voormalig café wind. Er zijn nog meer locaties bekend bijvoorbeeld het land van Lute Aries Koopmans aan het Tjeukemeer tegenover de ingang naar de trekkersweg. Al met al kunnen we uit de verhalen vernemen dat de club het goed voor elkaar had op de zandkop. Er is zelfs sprake van dat er in die tijd een tribune aanwezig was. Het veld lag midden in een veen gebied tussen diverse kanalen, pet – en trekgaten.
De DEVC
Kort na de oprichting van de club verschijnt de naam DEVC op de shirts van de spelers. Het werkelijke verhaal over het ontstaan van DEVC blijkt toch net even anders te zijn dan de meeste leden vermoeden. Ike de Vries hier in de machinekamer van de zuivelfabriek te Delfstrahuizen tevens voetballer in de eerste jaren van de vereniging is grondlegger van de naam DEVC (DelfstrahuizenEchtenerbrugVoetbalCombinatie). De Vries had dit als grap eens op een shirt genaaid, waarna de afkorting een eigen leven is gaan leiden. Het is echter nooit de officiële naam van de vereniging geweest.
Voetbal, de oorlog en de bevrijding
In 1940 breekt de 2e wereldoorlog uit. De Duitsers krijgen het voor het zeggen in Nederland. Ook Delfstrahuizen gaat gebukt onder de oorlog. In tijd die wordt er dan ook weinig tot niet gevoetbald. Na de bevrijding kwam het voetbal weer op gang. Maar de middelen waren beperkt. 2 jaar na de bevrijding stuitte de voetbalvereniging op een werkelijk groot probleem. Kemme was een grote veenbaas uit Joure die eigenaar van de zandkop was en de veengebieden er om heen. Kemme had het zand uit de zandkop nodig. Dit betekende voor de voetbalclub dat er geen veld meer was. Uiteindelijk stelt Kees de Haan een stuk land beschikbaar en is de club daarmee gered: er kan weer gevoetbald worden. Dat Delfstrahuizen een zaterdagclub is, hebben we te danken aan de principes van Kees de Haan.
De eerste “echte” keet
Tegenwoordig hebben bijna alle voetbalverenigingen mooie kleedboxen. Vroeger was dat anders. Vroeger hadden clubs soms helemaal geen kleedgelegenheid. Begin jaren 50 kocht de voetbalvereniging haar eerste “echte” keet van de ijsvereniging uit Echten. De Keet had in deze tijd een andere functie dan tegenwoordig. Men kon er in de rust een bakje thee drinken. Douchen na de wedstrijd was er niet bij. Knieën werden gewassen met water uit de Pier Christiaan Sloot. Enige tijd later zal een echtpaar de grondbeginselen leggen voor wat tegenwoordig een kantine heet: de familie Wind. De familie wind was belangrijk voor de club. Hun café diende na de wedstrijd als clubhuis voor de voetbalvereniging.
Opkomst van het jeugdvoetbal
Begin jaren 50 komt het jeugdvoetbal op gang. We spreken dan over welpen voetbal. Tegenwoordig zijn dat pupillen en junioren. Voor de jeugd van toen was het voetbal voor en voetbal na.
De velden
De speelvelden bij Delfstrahuizen hebben altijd een typerende rol in beslag genomen. De staat van de velden was vaak niet al te best. Dit heeft tot veel frustraties geleid door de jaren heen. In sommige gevallen kon de slechte toestand van de velden uitkomst bieden voor Delfstrahuizen.
De sportieve opkomst, trainingen en trainers
Halverwege de jaren 50 klom Delfstrahuizen op tot de 4e klasse KNVB. Ook de voorbereiding in de vorm van trainingen kwam langzaam op gang. Nog niet zozeer met een officiële trainer maar wel als team actief bezig zijn op het veld. Niet veel later kwamen de eerste trainers. Eerst de vrijwillige trainers, vaak mensen van de club zoals Lukas Wieling bijvoorbeeld. In de jaren voor Schonewille was er nog een opvallende trainer: Jan Lenstra, de broer van Abe Lenstra. Jan Lenstra kwam op zijn brommer vanuit Heerenveen. Voordat hij naar het voetbalveld ging dronk hij vaak meerdere borrels bij Café Wind. Soms kwam dan van trainen nikst terecht.
De transformatie van het sportpark
Eind jaren 60 onderging het sportpark een heuse metamorfose. Er werd een nieuw hoofdveld en trainingsveld aangelegd. Daarnaast is er ruimte voor een nieuwe kleedaccommodatie. Tijdens de aanleg weken de senioren uit naar lemmer om te voetballen. De jeugd ging voetbalde bij VOG. Een seizoen later werd het nieuwe sportpark geopend. En kon er weer volop gevoetbald worden.
De gloriejaren van het 1e elftal
In 1966 promoveert Delfstrahuizen naar de 4e klasse KNVB. 4 jaar later in juni 1970 is de kampioenswedstrijd in en ook tegen Nijlân. Voetbal en emotie zijn vaak onlosmakelijk aan elkaar verbonden. En dat geld ook bij Delfstrahuizen. Na de promotie naar de 3e klasse voetbal het eerste elftal maar liefst 8 jaar lang in de 3e klasse KNVB. Een bijzondere periode in de sportieve clubgeschiedenis van Delfstrahuizen.
Jan Veldman en de nieuwe accommodatie
In 1980 neemt Jan Veldman min of meer de taak op zich om namens het bestuur de realisatie van een nieuw sportpark te coördineren. Hij begint meteen met zijn lobby en weet na lang volhouden uiteindelijk de gemeente te overtuigen. De aanleg kan beginnen. Met veel zelfwerkzaamheden wordt eerst het achterste veld aangelegd. Binnen een jaar wordt gestart met de aanleg van het huidige hoofdveld. In september 1981 zijn de beide velden gereed. Een speciale voetbalwedstrijd op het nieuwe veld staat symbool voor het officieel in gebruik nemen van de nieuwe velden.
De geboorte van de “Berentocht”
Aan het begin van het voetbalseizoen van 1979 zorgt een strenge winter ervoor dat het voetballen onmogelijk is. De velden zijn bevroren en onbespeelbaar. Deze periode zet bepaalde leden van club aan tot nadenken en zij komen op het idee om een schaatstoertocht te organiseren. De politie rukte grootst uit omdat zij melding hadden gekregen van een loslopende beer in Delfstrahuizen. Later bleek dat de plaatselijke kroegbaas Bonnema alarm had geslagen omdat hij een pony had aangezien voor een beer. Door dit verhaal werd de schaatstoertocht omgedoopt tot de “Berentocht”.
Het damesvoetbal
Begin jaren 70 komt er een voorstel binnen bij het bestuur van Delfstahuizen om een dameselftal op te richten. Het bestuur wil hier wel in mee, maar de oprichtsters moeten zelf voor een leider en voldoende speelsters zorgen. Het damesvoetbal kenmerkt zich door een grillig karakter. Soms werd er jaren niet gevoetbald omdat er onvoldoende animo was. Dan kwam er weer een initiatiefneemster die het voortouw nam en vervolgens werd er weer een nieuw team opgericht.
Einde café Wind, kleedboxen en de eerste echte kantine
Halverwege de jaren 80 wordt het kersverse sportpark uitgebreid met een nieuwe kleed accommodatie. Het sportpark is nu bijna compleet. Een echte kantine zou het sluitstuk zijn van sportpark De Kampen. Een zogenaamde rode jarinokeet deed tot die tijd nog dienst als kantine. Zo door de jaren heen zijn er naast de zogenaamde 3e helften ook heel wat feesten gevierd in de kantine. Het was er altijd gezellig. De komst van de kantine betekende een einde aan een tijdperk dat café Wind diende als clubhuis. De sloop van café Wind in 2007 staat symbool voor een lange periode waarin menig clublid een diepe herinnering koestert aan een mooie tijd.
Het 1e elftal van de jaren 80 tot nu
Eind jaren 70 komt er einde aan voetbal in de derde klasse KNVB. Delfstrahuizen degradeert en hiermee wordt een tijdperk afgesloten. In 1990 staat er sinds lange tijd weer een promotiewedstrijd naar de 4e klasse KNVB op het programma. Delfstrahuizen speelt een wedstrijd op neutraal terrein tegen Ternaard. Een eigen doelpunt van Ternaard zorgt ervoor dat Delfstrahuizen promoveert naar de 4e klasse KNVB. De promotie is echter maar voor korte duur na één seizoen degradeert Delfstrahuizen weer en is weer terug bij af. Jaren lang zal Delfstrahuizen op dit niveau blijven voetballen. Hoewel de ploeg graag hogerop zou willen voetballen blijven ze maar bungelen in laagste regionen van het amateurvoetbal.
En er zat meer in. Delfstrahuizen zou moeten winnen van Ropta-boys om te promoveren naar de 5e klasse KNVB. Omdat de uitwedstrijd tegen Ropta-boys was geëindigd in een 3-3 gelijkspel moest er thuis wel gewonnen worden. Delfstrahuizen ging er flink tegenaan en niet zonder resultaat. De thuiswedstrijd eindigt in maar liefst een 5-0 overwinning.
En het begint ook te draaien bij Delfstrahuizen. De ploeg weet in het eerste seizoen in de 5e klasse een periodetitel te winnen. Via een uit en thuis wedstrijd tegen Zwaagwesteinde kan Delfstrahuizen een promotie naar de 4e klasse afdwingen. Na een 3-0 voorsprong weet Zwaagwesteinde zich terug te knokken in de wedstrijd en komt tot 3-2. Delfstrahuizen zal tijdens de uitwedstrijd in Zwaagwesteinde alles uit de kast moeten halen. De uitwedstrijd eindigt in een 2-1 overwinning voor Delfstrahuizen en promotie naar de 4e klasse is een feit.
Na 3 seizoenen lang voetballen in de 4e klasse KNVB krijgt Delfstrahuizen in 2005 de kans om voor de tweede keer in de clubhistorie uit te komen in de 3e klasse KNVB. Een promotie degradatie wedstrijd tegen Ouwe-syl zou wel gewonnen moeten worden. De prestatie van het glorie elftal uit de jaren 70 had zeker invloed op de motivatie van de huidige ploeg: deze prestatie moest geëvenaard worden. Na een ruime overwinning op Ouwe-syl in de uitwedstrijd kan Delfstrahuizen thuis voor eigen publiek het karwei afmaken. Uiteindelijk weet Delfstrahuizen de thuiswedstrijd met 5 -1 te winnen en met deze prestatie keert de club na 28 jaar weer terug in de 3e klasse KNVB.
Sportstad Echten
In 2005 heeft het bestuur van vv Delfstrahuizen vergevorderde plannen voor de bouw van een nieuwe kantine. Maar de gemeente Lemsterland heeft andere plannen. Wethouder Wesselius heeft het plan opgevat om vv Delfstrahuizen samen met andere sportverenigingen onder te brengen op één nieuw sportpark in Echten. Dit plan slaat in als een bom. Door middel van een bijzondere leden vergadering vraagt het bestuur haar leden om hun mening te geven over de plannen van de gemeente. De meeste leden zijn tegen. Het bestuur moet een politieke strijd leveren . Uiteindelijk komt er een bericht om te verschijnen op een bijzondere raadsvergadering. De uitkomst van deze raadvergadering is een pak van ieders hart: de plannen gaan niet door.
De Kantine en het MSG-gebouw
De huidige kantine is gerealiseerd in 2007. En betreft een aanmeldcentrum van het voormalige AZC te Ulrum. Een grote groep vrijwilligers is toen naar het Groningse Ulrum getrokken en hebben daar de units uit elkaar gehaald. Na een nachtje slapen in Ulrum zijn de diverse units met de vrachtauto van Koster Eurotransport naar Delfstrahuizen gebracht en vervolgens opgebouwd en getransformeerd naar onze huidige kantine. De kantine werd destijds geopende door onze oudste leden Jan Hulzinga en Henk Mulder. Sinds 2014 heeft onze vereniging ook het Multi Sanitair Gebouw in bruikleen van de gemeente. In samenwerking met de architect, de gemeente en de aannemer is toen door een grote groep vrijwilligers het MSG gebouw gerealiseerd. Hier bevinden zich onze huidige kleedkamers en het materialenhok.
Tot slot
Bijna 90 jaar geleden werd de eerste lijn op de zandkop gezet. Deze staat symbool voor de tijd. De tijd tikt door. Het is aan de club en haar leden en vrijwilligers om ervoor te zorgen dat er over 90 jaar nog steeds rechte lijnen getrokken worden op sportpark De Kampen.
